Ervaringen uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst

Wie kent het spreekwoord: ‘wie voor een dubbeltje geboren is, wordt nooit een kwartje’? Een bekende uitspraak die je vaak hoort. Ongeveer een kwart van mijn leven heb ik dat ook echt geloofd. En ik weet zeker dat er een heleboel mensen zijn die dat gevoel maar al te goed kennen. Sinds een aantal jaren weet ik dat het ook anders kan. Dat als je wilt je kansen kunt creëren voor jezelf.

Maar hiervoor heb je veel moed nodig, een dosis lef en vooral de juiste mensen om je heen. Dit is een verhaal van hoop, voor diegenen die het gevoel hebben nooit een kwartje te kunnen worden. Of voor de mensen die dat hun vertellen, want ook zij hebben duidelijk zo hun dingen, anders zeg je dat immers niet.

Mijn verhaal begint een paar dagen voor kerst 2013. Na jaren van leugens, maar vooral angst, onzekerheid en het gevoel overal alleen voor te staan komt mijn leven aan het licht. Een leven vol jarenlange stress. Zoveel dat ik bijvoorbeeld om mij maar heel even een goed gevoel te geven, ik dingen kocht. Gewoon voor die milliseconde van het geluksmomentje, deze verdween uiteraard net zo snel als dat hij kwam. Na abrupt uit deze wereld getrokken te zijn, ontstond er eerst een gevoel van eindeloze angst.

Angst om verlaten te worden, er weer alleen voor te staan en niks waard te zijn. Tegelijk ontstond er ook iets anders. Vastberadenheid en een voor mij onbekende vorm van rust. Zo kon ik bijvoorbeeld weer ‘normaal’ onder een douche staan. Jarenlang stond ik nooit langer dan 5 minuten onder de douche, puur uit angst. Want stelde je voor dat….. Juist door dat gevoel ‘van stel je voor dat’, los te kunnen laten, gewoon onder een douche te kunnen staan. Daardoor wist ik, vanaf nu ga ik het anders doen.

Dit vergde uiteraard nog wel wat overtuiging naar de buitenwereld. Het programma eerst zien en dan geloven speelde een belangrijke rol in ons leven. Maar na een periode van lang wachten (ook toen waren er al wachtlijsten) begon mijn therapie. Al snel werd duidelijk dat ik een Borderline persoonlijkheidsstoornis had.

Waarom je dat hebt weet je eigenlijk nooit echt, maar bij mij waren er wel de zogenaamde ‘red flags’. Ervaringen uit mijn jeugd zijn zeer waarschijnlijk hiervoor een trigger geweest. Na een jaar therapie besloten de therapeuten en ikzelf dat het wel goed was zo. Ik had daar al zoveel geleerd dat ik er meer zat voor anderen dan mijzelf. Dat kan nooit een doel zijn van therapie en dus ging het leven weer door.

Mijn verhaal, mijn ervaringen uit het verleden. Ik heb ze omarmd, ik heb ze vervloekt, ik heb mij ervoor geschaamd, ik heb ze verstopt, ik heb ze verzwegen, maar bovenal heb ik ze doorleefd. Het maakt mij tot de ervaringsdeskundige die ik ben. Ik heb geleerd dat juist door mij kwetsbaar op te stellen, ik zoveel meer krachtiger ben dan ik ooit gedacht had.

Ervaringen uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst. Jouw toekomst bepaal jij! Soms met een duwtje in de rug van mensen om je heen. Maar mocht je niet zo gelukkig zijn dat je een groep mensen om je heen hebt staan dan hopelijk met hulp van mensen zoals ik. Ervaringsdeskundigen of andere hulpverleners die voor je klaar staan. Zonder oordeel, zonder mening, zonder verwachtingen, maar mensen die er gewoon durven te zijn. Omdat dat is wat wij allemaal soms nodig hebben.